W MotoGP numer 1 jest odznaką honoru, ponieważ jest zarezerwowany dla panującego mistrza. Ale niesie ze sobą również mroczną historię— lub, jak wielu to nazywa, klątwę— w której wielu mistrzów poniosło porażkę podczas jej noszenia.

Historyczna tradycja

Decyzja Martina’oznacza, że MotoGP zobaczy tablicę #1 na starcie trzeci rok z rzędu, co jest rzadkością w ostatnich dziesięcioleciach. To przywraca tradycję, która dominowała w erze 500cc, gdzie mistrzowie z dumą pokazywali numer w sezonie następującym po ich triumfie. Jest to zmiana, która przynosi echa minionej epoki, kiedy zawodnicy tacy jak Mick Doohan (1995-99) i Alex Criville (2000) sprawili, że tabliczka z numerem 1 stała się synonimem doskonałości.

Po erze Doohana, Kenny Roberts Jr. był ostatnim, który nosił numer 1 na motocyklu o pojemności 500 cm3 w 2001 roku. Wraz z pojawieniem się legendy MotoGP, Valentino Rossiego, tradycja zaczęła zanikać. Rossi, słynnie przywiązany do swojego #46, zdecydował się zachować swój kultowy numer nawet po zdobyciu wielu mistrzostw, ustanawiając precedens, w którym osobisty branding często przewyższał tradycję.

Nowoczesna era

Kiedy zawodnicy tacy jak Nicky Hayden, Casey Stoner i Jorge Lorenzo przyjęli numer 1, żaden z nich nie obronił swojej korony. Nawet Marc Márquez unikał numeru 1, wybierając zamiast tego wyścig ze swoim znakiem firmowym #93.

Dopiero triumf Francesco Bagnaia z numerem 1 w 2023 roku przełamał klątwę - przynajmniej na rok. Teraz, gdy Jorge Martin obejmuje talerz w 2025 roku, czeka go kolejny test. Czy pewność siebie Martina przełamie klątwę, czy też historia się powtórzy?

Jedno jest pewne: dziedzictwo tablicy z numerem 1 dodaje dodatkową warstwę dramatyzmu do świata MotoGP’ o wysoką stawkę.