Jorge Martin is de vijfde Spaanse coureur die een titel in de eredivisie wint, na Alex Criville (1999), Jorge Lorenzo (2010, 2012, 2015), Marc Marquez (2013, 2014, 2016, 2017, 2018, 2019) en Joan Mir (2020). Martin’s triomf is ook een historische mijlpaal, want hij is de eerste rijder in de moderne geschiedenis die een titel wint met een satellietteam. De laatste die dit voor elkaar kreeg was Valentino Rossi, die het kampioenschap in 2001 opeiste met Nastro Azzurro Honda.

Martin’s reis naar de titel werd gekenmerkt door vastberadenheid. In 2023 vocht hij voor het kampioenschap, maar eindigde uiteindelijk 39 punten achter Francesco Bagnaia. Dit seizoen verzekerde Martin zich van de titel met een derde plaats tijdens de Grand Prix van Barcelona en een voorsprong van 24 punten.

Reflecterend op dit seizoen, sprak Martin zijn waardering uit voor de consistente inspanning tijdens alle 19 races: “Er is geen sleutel tot deze laatste race; het is het werk van 19 grand prix dat ons hier heeft gebracht. In de aanloop naar de finale gebruikte hij vaak woorden als "fair" en "justice," om de verdienste van zijn succes te benadrukken. Na een door het weer aangetaste ronde in Maleisië die zijn voorsprong versterkte, wuifde Martin gelukswensen voor de finale weg met de repliek: “Justice, not luck.”

De strijd van dit seizoen toonde Martin’s strategische genialiteit. Terwijl Bagnaia in verschillende races en sprints ten val kwam, liet Martin constante prestaties zien, vooral in de sprints. Martin groeide op in de buurt van Madrid en zijn passie voor motorracen begon met familiereizen naar Jerez om te kijken naar de triomfen van Alex Criville. Martin heeft toegegeven dat hij nog steeds dezelfde vlag draagt waarmee zijn ouders destijds zwaaiden.

Martin’s opkomst was echter niet zonder uitdagingen. Pas in 2012 kwam hij uit in de Red Bull Rookies Cup en na twee jaar hard werken won hij de titel in 2014, waardoor hij de overstap kon maken naar de Moto3. Zijn eerste resultaten waren wisselend, maar na zijn overstap naar Honda in 2017 behaalde hij zijn eerste overwinning in Valencia, waarmee hij de weg vrijmaakte voor zijn titel het jaar erop.

In de Moto2 had Martin tijdens zijn debuut in 2019 met KTM te maken met wat inconsistentie, maar zijn resultaten verbeterden in 2020 na de overstap naar Kalex-motoren. Dat jaar eindigde hij vijfde in het algemeen klassement. Het was een cruciaal moment in zijn carrière, omdat KTM’s vertraging in zijn promotie naar de MotoGP het mogelijk maakte dat Martin in 2021 en 2022 bij het satellietteam van Ducati, Pramac, kon gaan rijden onder een fabriekscontract.

Desondanks de sterke prestaties van Martin’s bij Pramac (één overwinning en acht podiumplaatsen) koos Ducati in zijn plaats Enea Bastianini voor het fabriekszitje in 2023. Martin bleef vastberaden en ging door bij Pramac, waar hij uiteindelijk de titel pakte in 2024.

Dit seizoen nam Martin al vroeg de leiding in het klassement, maar kreeg te maken met tegenslag toen Ducati Marc Marquez verkoos voor 2025, waardoor Martin opnieuw over het hoofd werd gezien. Martin besloot het lot in eigen handen te nemen en tekende bij Aprilia voor 2025.

Martin gaat nu bij Aprilia aan de slag als regerend wereldkampioen, met de kans om volgend jaar het nummer 1-plaatje op zijn Aprilia te dragen. Zijn titeloverwinning bevestigt zijn nalatenschap en maakt de weg vrij voor een spannend nieuw hoofdstuk bij Aprilia.