Oficjalnie: w 2025 r. rozpocznie się nowy rozdział w karierze Marca Marqueza, który dołączy do zespołu Ducati Lenovo wraz z Francesco Bagnaią. Po latach dominacji w Repsol Honda, Marquez otrzymał nowy start w 2024 roku z Gresini Racing, który ożywił jego karierę i zapewnił mu trzy zwycięstwa na pokładzie GP23. Teraz Marquez dołączy do fabrycznego zespołu Ducati i pójdzie w ślady jednych z największych zawodników MotoGP, z których każdy ukształtował bogatą historię marki.

Casey Stoner

Przybycie Caseya Stonera do Ducati w 2007 roku zapoczątkowało złotą erę włoskiej marki. Australijczyk miał wybuchowy początek swojej kariery w MotoGP z LCR Honda, ale to na Ducati GP7 naprawdę odcisnął swoje piętno. Pierwszy sezon Stonera z zespołem był spektakularny, wygrał 10 wyścigów i zdobył 14 miejsc na podium w zaledwie 18 wyścigach, zdobywając Mistrzostwo Świata 2007. Jego dominujący występ uczynił go pierwszym zawodnikiem, który zdobył tytuł w najwyższej klasie na motocyklu innym niż japoński od czasu Phila Reada w 1974 roku, co było historycznym osiągnięciem, które na zawsze utrwaliło miejsce Stonera w historii Ducati.

Jednakże, pomimo zbliżenia się w 2008 r., kiedy to zajął drugie miejsce za Valentino Rossim, Stoner i Ducati nie byli w stanie zapewnić sobie drugiego tytułu. Problemy zdrowotne i coraz bardziej problematyczne Desmosedici sprawiły, że konsekwencja stała się wyzwaniem, ale zaangażowanie Stonera w Ducati pozwoliło mu zdobyć 23 zwycięstwa przed przejściem do Hondy w 2011 roku. Stoner’ czas spędzony z Ducati był naznaczony błyskotliwością, ale także poczuciem niedokończonych spraw.

Valentino Rossi

Rozczarowanie Ducati z powodu utraty Stonera zostało nieco złagodzone przez pojawienie się kolejnej legendy. W 2011 roku Rossi, który zdobył siedem tytułów z Yamahą, przeszedł do Ducati w poszukiwaniu nowego wyzwania. Pomysł Rossiego na Ducati był ekscytujący dla fanów, ale rzeczywistość była mniej efektowna.

Czas spędzony przez Rossiego w Ducati był nękany trudnościami z okiełznaniem Desmosedici, maszyny, która nigdy nie pasowała do jego stylu jazdy. Pomimo szumu, wyniki były dalekie od oczekiwanych. Pojedyncze podium w 2011 roku i siódme miejsce w mistrzostwach jasno pokazały, że Rossi i Ducati nie byli parą marzeń, na którą wielu liczyło. Chociaż były chwile nadziei, w tym dwa drugie miejsca w 2012 roku, Rossi’stint w Ducati ostatecznie sprawił, że powrócił do Yamahy w 2013 roku. Pomimo zaledwie trzech miejsc na podium i braku zwycięstw, czas spędzony z Ducati pozostaje fascynującym rozdziałem w jego karierze.

Jorge Lorenzo

W 2017 roku Jorge Lorenzo poszedł w ślady Rossiego i opuścił Yamahę na rzecz Ducati, przynosząc ze sobą bogate doświadczenie i pięć mistrzostw świata. Początkowo jego przejście na Desmosedici było jeszcze trudniejsze niż oczekiwano. W swoim debiutanckim sezonie Lorenzo z trudem przystosował się do motocykla, zdobywając zaledwie trzy podia.

Początek 2018 roku był równie trudny, a Lorenzo zdobył tylko pięć punktów w pierwszych czterech wyścigach. Ducati, być może przedwcześnie, postanowiło rozstać się z nim pod koniec roku. Z czasem jednak Lorenzo odnalazł swój rytm. Gdy już zgrał się z coraz bardziej konkurencyjnym Desmosedici, odniósł dwa zwycięstwa w Mugello i Barcelonie. Jego trzecia wygrana w sezonie przyszła w Austrii, pokazując, co mogłoby być, gdyby kontuzje nie nękały jego ostatniego roku z Ducati.

Marc Marquez

A teraz, w 2025 roku, historia Marca Marqueza nie została jeszcze w pełni napisana. Po przetestowaniu Ducati GP23 podczas testów w Barcelonie, znaki są obiecujące. Marquez jest gotowy połączyć siły z Francesco Bagnaią z Ducati. Razem tworzą zespół marzeń— parę, która ma potencjał, by rywalizować z największymi w historii tego sportu.