VAN EEN PAAR RACES NAAR EEN WERELDWIJD KAMPIOENSCHAP

Het allereerste F1-seizoen in 1950 telde slechts zeven races, allemaal in Europa met uitzondering van de Indianapolis 500, die technisch gezien deel uitmaakte van het kampioenschap maar volgens andere regels werd verreden. Silverstone organiseerde de eerste Grand Prix in mei 1950 en andere races vonden plaats op klassieke circuits zoals Monaco, Monza en Spa-Francorchamps—circuits die synoniem zouden worden met de sport.

Naarmate de jaren verstreken, breidde Formule 1 zich geleidelijk uit buiten Europa. In de jaren 1960 werden races in Noord- en Zuid-Amerika toegevoegd en in de jaren 1970 kwamen Japan en Zuid-Afrika erbij. Deze toevoegingen markeerden het begin van de overgang van de Formule 1’s van een voornamelijk Europese competitie naar een echt mondiaal kampioenschap.

MEER RASSEN, MEER LANDEN

In de jaren 1980 en 1990 werd de internationale uitbreiding nog verder doorgevoerd. Races in Australië, Maleisië en het Midden-Oosten werden geïntroduceerd. Bernie Ecclestone, die een cruciale rol speelde bij het vormgeven van de moderne Formule 1, zorgde voor lucratieve deals om races naar nieuwe markten te brengen.

Terwijl bleven veel van de klassieke Europese circuits een belangrijk onderdeel van de kalender. Circuits als Silverstone, Monza en Spa bleven elk seizoen gastheer voor enkele van de spannendste en meest gedenkwaardige races. Deze circuits, met hun uitdagende lay-out en rijke geschiedenis, waren geliefd bij zowel coureurs als fans.

Maar zelfs in deze periode hadden sommige circuits moeite om aan de financiële eisen van een Grand Prix te voldoen. Dit betekende dat terwijl de kalender werd uitgebreid, bepaalde races, zoals de Grand Prix van Portugal op Estoril en de Grand Prix van Frankrijk op Magny-Cours, begonnen te verdwijnen.

NIEUW CIRCUITS EN EEN VOLGEVOED SCHEMA

In 2010 vond een van de grootste verschuivingen plaats in de kalenderstrategie van de Formule 1&rsquo. Onder het nieuwe eigendom van Liberty Media richtte de sport zich sterk op het uitbreiden van de aanwezigheid in de Verenigde Staten, het Midden-Oosten en Azië. Nieuwe races in Azerbeidzjan en Rusland werden toegevoegd, en hoewel de geplande Grand Prix van Vietnam nooit doorging, was de richting van F1&rsquo duidelijk: de sport wilde groter en commercieel aantrekkelijker worden dan ooit.

Een belangrijk keerpunt kwam met de introductie van races in Miami en Las Vegas. Deze evenementen werden niet alleen ontworpen als races, maar ook als entertainmentspektakels, met concerten, optredens van beroemdheden en opvallende marketingcampagnes. Het Midden-Oosten werd ook een groter onderdeel van het schema, met Saoedi-Arabië en Qatar die langetermijncontracten afsloten.

Maar deze snelle uitbreiding leidde ook tot moeilijke beslissingen. Klassieke circuits zoals Hockenheim en Nurburgring in Duitsland, die ooit een belangrijke rol speelden in de geschiedenis van F1, verdwenen van de kalender vanwege financiële problemen. Zelfs races als de Grand Prix van Frankrijk, ooit een belangrijk onderdeel van de Europese tak van het kampioenschap, werden geschrapt.

HOEVEEL IS TE VEEL?

Met de groei van de Formule 1 nam ook de bezorgdheid over de lengte van het seizoen toe. Als reactie hierop introduceerde F1 een limiet van 25 races per seizoen, met als doel de wereldwijde ambities in balans te brengen met de fysieke en logistieke eisen die aan teams, coureurs en personeel werden gesteld.

Voor de teams betekent een langere kalender meer reizen, meer vermoeidheid en hogere kosten. Terwijl grotere teams de middelen hebben om personeel te rouleren en de werkdruk te beheren, staan kleinere teams voor grotere uitdagingen om aan de toenemende eisen van een verlengd seizoen te voldoen.

Voor coureurs kan de mentale en fysieke tol van een vol schema aanzienlijk zijn. Met races verspreid over meerdere continenten kunnen jetlag, reismoeheid en beperkte hersteltijd tussen evenementen de prestaties beïnvloeden.

Voor fans is het debat meer verdeeld. Sommigen houden van meer races, omdat het meer actie gedurende het jaar betekent. Anderen vinden dat te veel races de spanning kan verminderen, waardoor elke Grand Prix minder speciaal aanvoelt. Bovendien hebben de traditionele locaties die worden vervangen door moderne circuits die zijn ontworpen voor commerciële aantrekkingskracht, geleid tot bezorgdheid dat F1 iets van zijn identiteit verliest.

KLASSIEKE CIRCUITS DIE DE TAND DES TIJDS DOORSTAAN

• Silverstone (VK) – De geboorteplaats van de Formule 1, waar in 1950 de eerste race voor het wereldkampioenschap plaatsvond. Het staat bekend om zijn snelle en vloeiende lay-out, met iconische bochten als Maggots, Becketts en Copse.
• Monza (Italië) – Bijgenaamd de “Tempel van de Snelheid,” Monza is het snelste circuit in de F1, met lange rechte stukken en minimale downforce. Het is al sinds 1950 een vaste waarde in de F1 en staat bekend om zijn gepassioneerde Tifosi-fans.
• Monaco (Monaco) – Het enige circuit dat niet voldoet aan de minimale lengtevereisten van F1&rsquo, maar vanwege zijn geschiedenis toch onmisbaar blijft. De smalle straten maken inhalen moeilijk, waardoor de kwalificatie het meest cruciale onderdeel van het weekend is.
• Suzuka (Japan) – Het enige achtvormige circuit in de F1, bekend om zijn technische bochten zoals de S-bochten en 130R, waardoor het een favoriet is onder coureurs en fans.

DE TOEKOMST VAN DE KALENDER

Kijkend naar de toekomst zal de Formule 1 een duurzame benadering van haar kalender moeten vinden. Een oplossing die al in gang is gezet, is een rotatiesysteem, waarbij sommige races elkaar elk jaar afwisselen in plaats van vaste prik te zijn.

De Grand Prix van België op Spa-Francorchamps is verzekerd van zijn plaats tot 2031, maar alleen op basis van roulatie, wat betekent dat het gastheer zal zijn van races in 2026, 2027, 2029 en 2031, terwijl het van het schema wordt gehaald in 2028 en 2030. Dit systeem kan helpen een balans te vinden tussen de behoefte aan uitbreiding en ervoor zorgen dat klassieke locaties deel blijven uitmaken van de sport, ook al is het niet elk seizoen.

Terwijl beginnen sommige circuits van de kalender te verdwijnen om ruimte te maken voor nieuwe locaties. De Grand Prix van Nederland op Zandvoort gaat niet door na 2026, omdat de organisatoren ervoor hebben gekozen hun contract niet te verlengen. Hoewel Zandvoort de afgelopen jaren een populaire toevoeging is geweest, past het vertrek in het streven van F1&rsquo om uit te breiden naar nieuwe regio's. Andere circuits, zoals Imola, kunnen ook het risico lopen om te worden gerouleerd of verwijderd als de sport blijft groeien.

Een ander belangrijk aandachtspunt is duurzaamheid. Omdat F1 tegen 2030 CO2-neutraal wil zijn, kan het nodig zijn om de planning van races te veranderen. Het groeperen van races per regio in plaats van meerdere keren per seizoen tussen continenten te springen, kan onnodig reizen verminderen en de efficiëntie verbeteren. Dit zou niet alleen de impact van de sport op het milieu ten goede komen, maar ook de druk op teams en personeel tijdens een lang seizoen verlichten.

Eén van de grootste doelen voor uitbreiding is Afrika, met zowel Rwanda als Zuid-Afrika’s Kyalami Circuit die interesse hebben getoond in het organiseren van een Grand Prix. F1 heeft sinds 1993 geen race meer op het continent gehouden en een terugkeer zou de sport helpen om een echt wereldwijd publiek te bereiken. Het sluiten van een overeenkomst voor een nieuwe Grand Prix van Afrika is echter nog steeds een werk in uitvoering, met financiële en logistieke uitdagingen die overwonnen moeten worden.