Zwycięzcy: Bracia Marquez

Marc Marquez unikał odważnych stwierdzeń podczas testów przedsezonowych, a nawet odmawiał nazywania siebie faworytem. Ale jego występ na torze? Pozwolił swojej jeździe mówić.

Chociaż nie było to dominujące zwycięstwo, nie musiało takie być. Marc wiedział już z poprzedniego sezonu, że kiedy porównywał się z innymi zawodnikami Ducati, wciąż miał to, czego potrzeba, aby wygrać. A w tym roku? On’wygra— może nawet tytuł.

Co’jeszcze lepsze dla niego jest to, że jego młodszy brat Alex również zapewnił oszałamiający występ. Alex był szybki podczas testów, ale jego tempo wyścigowe było dużym znakiem zapytania. Jednak w wyścigu sprinterskim pokazał, że ma wystarczającą prędkość, aby powstrzymać Bagnaię i zapewnić braciom Marquez 1-2 miejsce.

Przegrany: Bagnaia
Trzecie miejsce nie jest złym wynikiem. Jednak Bagnaia nie był najszybszy w ten weekend, ale nie był też niepokojąco wolny. Po trudnej sesji kwalifikacyjnej udało mu się dostać do Q1.

Ale jego komentarze po wyścigu były niepokojące. Przyznał, że nadal zmaga się z wydajnością Sprintu, szczególnie na wejściu w zakręt— kwestia, którą Ducati chciało naprawić poza sezonem.

Łatwo byłoby powiedzieć, że zeszłoroczne sprinty kosztowały Bagnaię tytuł, nawet jeśli technicznie jest to prawda. Ale na pewno też nie pomogły. Niestety dla Bagnai, nie jest on teraz jedynym niedzielnym kolarzem - jego kolega z zespołu, Marquez, również nim jest.

Zwycięzca: Ai Ogura
Debiutant Ogura miał szansę na jeden z najlepszych występów debiutanta w najnowszej historii— i udowodnił to swoim występem.

Jego awans do MotoGP, a konkretnie do Trackhouse, był kontrowersyjnym posunięciem w 2024 roku. Ale wtedy wątpienie w niego było śmieszne, ponieważ talent Ogury był widoczny w jego dominacji pod koniec sezonu w Moto2.

Ogura jest zwycięzcą weekendu, kończąc w pierwszej piątce w obu wyścigach i jako jedyna Aprilia w pierwszej piątce zdominowanej przez Ducati. A to mówi samo za siebie.

Przegrany: KTM
W przeszłości KTM przeżywał w Buriram niemal magiczne chwile. Ale ten weekend był tego przeciwieństwem.

Dla producenta takiego jak KTM jest to niepokojące, zwłaszcza że ten tor teoretycznie powinien im odpowiadać. KTM przeprojektował w tym roku motocykl, aby był bardziej wszechstronny, ale na razie się to nie opłaca.

Acosta nadal pokazywał prędkość i miał lepszy wyścig, ale to po prostu nie wystarczyło. Tymczasem Binder zamienił kolejne złe kwalifikacje w solidny finisz. To tylko podkreśla ciągły problem KTM ze słabymi pozycjami startowymi.

Zwycięzca: Joan Mir
Nawet jeśli nie brzmi to zbyt ekscytująco, dziewiąte miejsce Mir’a jest znaczące— to dopiero jego drugi punktowany finisz w wyścigu Sprint. A oto dlaczego.

Mir rozbił się w kwalifikacjach, co absolutnie mu nie pomogło, a zły start Marco Bezzecchiego pogorszył sytuację. W zeszłym sezonie, w podobnej sytuacji, Mir prawdopodobnie by się rozbił. Jednak zamiast tego walczył, wyprzedził Johanna Zarco i ukończył wyścig jako najlepszy zawodnik Hondy.