Przed Oliverem Bearmanem ostatnim kierowcą, który ścigał się dla dwóch zespołów w jednym sezonie, był George Russell, który zastąpił Lewisa Hamiltona podczas Grand Prix Sakhir w 2020 roku po tym, jak Russell został powołany ze swojego miejsca w Williamsie.

W sezonie 2024, Bearman miał okazję jeździć zarówno dla Ferrari, jak i Haasa w ramach swojej roli kierowcy rezerwowego. 18-latek zadebiutował w Formule 1 podczas Grand Prix Arabii Saudyjskiej po tym, jak Carlos Sainz został odsunięty na bok z powodu zapalenia wyrostka robaczkowego. Pierwotnie miał wystartować w wyścigu Formuły 2 podczas tego samego wydarzenia, Bearman zapewnił sobie pole position w F2, zanim w ostatniej chwili otrzymał powołanie do F1. Ukończył wyścig na siódmym miejscu, zdobywając swoje pierwsze punkty w F1 i zajmując dziesiąte miejsce w klasyfikacji mistrzostw.

Zaledwie sześć miesięcy później, Bearman powrócił do bolidu F1, zastępując Kevina Magnussena podczas Grand Prix Azerbejdżanu. Magnussen otrzymał zakaz startów w jednym wyścigu po zgromadzeniu 12 punktów karnych na swojej superlicencji, co uczyniło go pierwszym kierowcą w historii F1, którego spotkała taka kara. W Baku Bearman zaliczył kolejny solidny występ, zajmując dziesiąte miejsce i zdobywając kolejny punkt, stając się tym samym pierwszym kierowcą, który zdobył punkty dla dwóch różnych zespołów w swoich pierwszych dwóch wyścigach.

Bearman jest teraz wśród wybranej grupy kierowców, którzy ścigali się dla wielu zespołów w jednym sezonie.

Chociaż jest to rzadkie, kilku kierowców zmieniło zespół w połowie sezonu, czasami z powodu zmian narzuconych przez zespół. Oto kilka godnych uwagi przypadków kierowców, którzy ścigali się dla różnych zespołów w ciągu jednego roku:

Max Verstappen

Verstappen ukończył zaledwie cztery wyścigi w swoim drugim sezonie F1, kiedy awansował z Toro Rosso do Red Bulla w 2016 roku. Jego ruch nastąpił po trudnym początku dla Daniila Kvyata w Red Bullu, szczególnie po kolizji Kvyata z Sebastianem Vettelem podczas GP Rosji. Verstappen zadebiutował w barwach Red Bulla podczas GP Hiszpanii, gdzie zapewnił sobie zwycięstwo dzięki kolizji na pierwszym okrążeniu pomiędzy Lewisem Hamiltonem i jego kolegą z zespołu Nico Rosbergiem. Wyścig ten stanowił ważny kamień milowy, ponieważ Verstappen został najmłodszym kierowcą, który kiedykolwiek wygrał wyścig F1, bijąc rekord należący wcześniej do Sebastiana Vettela.

Sebastian Vettel

Vettel zadebiutował w F1 z BMW Sauber podczas GP Stanów Zjednoczonych w 2007 roku, zastępując Roberta Kubicę, który doznał wstrząśnienia mózgu w wyniku wypadku. Vettel zajął ósme miejsce w swoim debiucie. Później podpisał kontrakt z Toro Rosso i ścigał się dla nich w drugiej części sezonu, kończąc swój pierwszy wyścig dla zespołu na Węgrzech.

Michael Schumacher

Schumacher zadebiutował z Jordanem podczas GP Belgii w 1991 roku, zastępując uwięzionego Bertranda Gachota. Chociaż Schumacher zakwalifikował się na siódmym miejscu, wycofał się na pierwszym okrążeniu z powodu awarii sprzęgła. Wkrótce potem podpisał kontrakt z Benettonem i ukończył z nimi pięć ostatnich wyścigów sezonu, zdobywając trzy punkty przed końcem roku.

Alex Albon i Pierre Gasly

W 2019 roku zarówno Alex Albon, jak i Pierre Gasly ścigali się odpowiednio dla Red Bulla i Toro Rosso, po wymianie kierowców zainicjowanej przez Red Bulla. Gasly rozpoczął sezon z Red Bullem, podczas gdy Albon jeździł dla Toro Rosso. Po letniej przerwie Albon zastąpił Gasly'ego w Red Bullu, zdobywając punkty w pozostałych wyścigach. W międzyczasie Gasly zdobył swoje pierwsze podium F1 podczas GP Brazylii z Toro Rosso.

Carlos Sainz

Sainz ogłosił w 2017 roku, że jest mało prawdopodobne, aby pozostał w Toro Rosso na kolejny sezon. Następnie dołączył do Renault na cztery ostatnie wyścigi sezonu, zastępując Jolyona Palmera, który miał rozczarowujący rok. Sainz’ osiągnął w tych czterech wyścigach dwa wycofania i tylko jedno miejsce w pierwszej dziesiątce.

Giancarlo Fisichella

W swoim ostatnim sezonie F1 Fisichella zdobył pierwsze pole position w Force India podczas GP Belgii w 2009 roku i zajął drugie miejsce w wyścigu, co było historycznym momentem dla zespołu. Pojawiły się spekulacje na temat jego potencjalnego przejścia do Ferrari w miejsce Luki Badoera, który z trudem zastępował kontuzjowanego Felipe Massę. Fisichella potwierdził swoje przejście do Ferrari na GP Włoch, zajmując trzecie miejsce w Monza, zanim został kierowcą rezerwowym zespołu po powrocie Massy.

Heinz-Harald Frentzen

Frentzen doświadczył dwóch zmian w połowie sezonu w 2001 i 2002 roku. Po trudnym początku w Jordanie w 2001 roku, został zwolniony z powodu serii słabych wyników. Frentzen przeszedł do Prost, gdzie kończył w punktach, zanim zespół upadł z powodu problemów finansowych. W 2002 roku przeniósł się z Arrows do Saubera po burzliwym początku sezonu, ostatecznie kończąc na podium w GP Stanów Zjednoczonych.

Mika Salo

Po rozpoczęciu sezonu 1999 w BAR, Salo został podpisany przez Ferrari w połowie sezonu, aby zastąpić kontuzjowanego Michaela Schumachera. Salo miał imponujący stint, ponieważ prowadził w GP Niemiec, zanim Ferrari nakazało mu przepuścić kolegę z zespołu Eddiego Irvine'a. Zdobył również podium na torze Monza, kończąc swój pobyt w Ferrari na wysokim poziomie.

Jarno Trulli

Trulli rozpoczął swoją karierę w F1 w Minardi, a następnie przeniósł się do Prosta w połowie sezonu 1997 po kontuzji Oliviera Panisa. Trulli osiągał dobre wyniki przed dołączeniem do Renault w 2002 roku.

JJ Lehto

Lehto miał ścigać się dla Benettona w 1994 roku, ale doznał kontuzji szyi, w wyniku której został zastąpiony. Po krótkim powrocie do Benettona, zakończył sezon ścigając się dla Saubera.

Andrea de Cesaris

Po rozpoczęciu sezonu 1994 bez zespołu, de Cesaris zastąpił Eddiego Irvine'a w Jordanie, a później zastąpił kontuzjowanego Karla Wendlingera w Sauberze, zanim został zastąpiony.

Roberto Moreno

Moreno miał interesujący sezon 1991, przenosząc się z Benettona do Jordanii po tym, jak został zastąpiony przez Michaela Schumachera. Ostatecznie zakończył rok ścigając się dla Minardi.